W art. 210 kodeks karny stanowi, ¿e kto wbrew obowi±zkowi troszczenia siê o ma³oletniego poni¿ej lat 15 albo o osobê nieporadn± ze wzglêdu na jej stan psychiczny lub fizyczny osobê tê porzuca, podlega karze pozbawienia wolno¶ci od 3 miesiêcy do lat 5. Je¿eli nastêpstwem czynu jest ¶mieræ osoby okre¶lonej powy¿ej, sprawca podlega karze pozbawienia wolno¶ci od lat 2 do 12.
Obowi±zek troszczenia siê mo¿e wynikaæ z ustawy, z orzeczenia s±du, umowy lub przyjêtego na siebie zobowi±zania. Dla przyk³adu wskazaæ nale¿y na obowi±zki rodziców wzglêdem ma³oletnich dzieci, umowê opieki nad osob± starsz± lub z innych powodów nieporadn±.
„Porzucenie", o którym mowa oznacza dzia³anie polegaj±ce na opuszczeniu dziecka lub osoby nieporadnej, po³±czone z zaprzestaniem troszczenia siê o ni±, bez zapewnienia jej opieki ze strony innych osób. Do istoty "porzucenia" nale¿y wiêc pozostawienie osoby, nad któr± mia³a byæ roztoczona opieka, w³asnemu losowi, przy czym chodzi tu nie tylko o zaniechanie sprawowania opieki nad osob± ma³oletni± lub nieporadn±, lecz tak¿e o uniemo¿liwienie takiej osobie udzielenia natychmiastowego wsparcia (wyrok S±du Najwy¿szego z dnia 4 czerwca 2001 r. V KKN 94/99).
